HET ALTERNATIEF VOOR VAKBOND of
UIT DE GRAFKELDER van de VAKBEWEGING
Auteur: Sjaak van der Velden *
Zoals vrijwel iedereen weet, heeft de vakbeweging het op een aantal punten niet makkelijk. Leden lopen weg, de organisatiegraad daalt en sommige werkgevers willen de vakbeweging aan de kant schuiven om zo vrij spel te hebben in het bepalen van de arbeidsvoorwaarden.
Voor een deel hebben de bonden dat aan zichzelf te danken omdat ze te lang zijn mee gegaan in het idee van loonmatiging en dat alles wel goedkomt via het centraal overleg.
Dat mensen kritiek op de diverse bonden en in het bijzonder de FNV hebben, kan ik dan ook goed begrijpen. Dat er in 2004 een club opstond die zich Alternatief Voor Vakbond (AVV) ging noemen, was niet vreemd en de kritische woorden van oprichtster Mei Li Vos begreep ik soms ook. Misschien is het beter om niet alleen de leden van een bond te betrekken bij cao-overleg, maar ook de niet-leden. Mmm, voel ik ook wel wat voor. Mijn sympathie verdween echter al snel.
Toen de nieuwe club namelijk uitvoering ging geven aan dit nieuwe streven, gebeurde er iets raars. Ze zetten een website op waar verkiezingen zouden worden gehouden rond bepaalde cao’s. Maar hoe waterdicht is dit systeem? Kan alleen personeel meedoen of iedereen?
Tijd voor de vakbondshistoricus om de test te nemen. Het cao voorstel voor Xenos stond online en ik deed me voor als werknemer onder mijn twitternaam en stemde blanco want de uitslag wilde ik niet beïnvloeden.
Later in de zomer vroeg het programma Nieuwsuur me wat ik van het AVV vind, dat met nauwelijks leden en een rammelend werknemersonderzoek veel geld binnen harkt door aan cao-tafels te zitten en daar bij het kruisje te tekenen.
Ik vroeg me af of de bestuursleden van deze club zich ’s ochtends wel in de spiegel aan durfden kijken vanwege hun moreel verwerpelijke handelen.
En daarmee was de kous voorlopig voor mij af. Behalve natuurlijk de voortdurende verbazing dat de PvdA een bestuurslid van zo een club de Eerste Kamer in lanceert.
Tot 5 december 2019, toen er zich een nieuwe ontwikkeling voordeed. Het AVV stuurde op die dag een brief naar mijn baas, het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, waarin ze zich beklaagden over mijn publieke optreden inzake dit mini vakbondje. Voorzitter Pikaart legde daarin uit dat ze naar aanleiding van mijn deelname aan het nep cao referendum voor Xenos bij de politie aangifte hebben gedaan van oplichting. Meer in het bijzonder valsheid in geschrifte (stemfraude) en identiteitsfraude (het opgeven van een andere identiteit ‘zodat hij niet betrapt zou worden’). Die aangifte is reeds gedaan in november zo staat te lezen op de website van het AVV. Aan de brief van Pikaart was een heel dossier gevoegd met tweets van mijn hand waarin ik nota bene mijn deelname aan de verkiezing uit de doeken doe, dus zo bang om betrapt te worden was ik blijkbaar niet.
Pikaart noemt mijn uitingen in de media schadelijk voor het AVV, waarvan akte. Hij vroeg daarom mijn baas wat het IISG ervan vindt dat ik dat doe en of het IISG mijn uitingen onderschrijft. En als de directeur van het IISG dat niet doet of hij dan ‘aanvullende passende maatregelen neemt’. Dus niet alleen willen ze me in het gevang hebben door de politie erbij te betrekken maar ook verwachten ze dat mijn baas me straft (schorsing, boete, ontslag?). Het AVV betoont zich hiermee andermaal een nepvakbond, zo weggelopen uit de grafkelders van de vakbeweging, maar vooral een matennaaiers club. Overigens heeft de politie nog niet bij mij op de stoep gestaan en heeft mijn directeur geantwoord dat hij geen zeggenschap heeft over wat ik in mijn vrije tijd doe. Zouden Vos en Pikaart echt rustig slapen na dit soort acties?
Zoals de oude Cato telkens schijnt te hebben opgeroepen tot de vernietiging van Carthago, zo roep ik de oprechte sociaaldemocraten op om vakbondshaatster Vos uit de Senaatsfractie van de PvdA te wippen. Dit is mijn oordeel en daar moet u het mee doen….
__________________
* Sjaak van der Velden
Historicus, ex-timmerman. Kleine zelfstandige en voor 0,2fte in dienst bij het IISG.